مودریچ...

مودریچ...

خریدی که فصل پیش صورت گرفت ولی همه را نا امید کرده بود، حالش با تیم جور نبود تا اینکه در "اولدترافورد" گل کرد...شکفت...آتش زد بر خانه ی شیاطین سرخ

شوتش از بالای سر "پاتریک اورا" پرواز کرد ...بوسه آتیشینی بر تیر دروازه "دخیا" زد و تور سپید دروازه را بر آغوش کشید و به تنهایی کار راه بیانداز تیم شد...

لوکا به آسمان پرید...یک خوشحالی جانانه...

پس از آن بود که همینطور مثل یک قرص خواب آور در قلب ما اثر کرد...ما بیهوش بازی اش شدیم...عاشق میدان داری اش...راحت و آرام توپ ها را به این طرف و آن طرف پخش می کند و هنگامی که اعصابش از دست دفاع حریف بهم می ریزد با یک شوت نفس از کام دشمن بیرون می کشد...دروازه بان هم می رود برای خودش ...چون شوت لوکا باید گل بشود...

لوکا باز هم زد و تور باز هم گرفت...

شاید کم گل بزند ولی شوت هایش می ارزد به هزاران توپ آماده ای که مسی گل می کند...

بازی با ختافه باز هم توپخانه کار کرد...

اگر "هیتلر" در جنگ جهانی توپخانه ای مانند لوکا را داشت ... هیچ خانه ی سالمی و هیچ سر پناهی برای جنبده ای باقی نمی گذاشت